Ryszard Terlecki
Przewodniczący Klubu Parlamentarnego PiSUrodzony 2 września 1949 roku w Krakowie. Ma troje dorosłych dzieci, żona jest emerytowanym dyrektorem krakowskiego liceum. Mama urodziła się i mieszkała we Lwowie, Ojciec urodził się w Oleszycach, wychowywał w Jaworowie. Ojciec, wywieziony do łagru na północy Rosji, wydostał się ze Związku Sowieckiego wraz z armią gen. Andersa, walczył pod Monte Cassino, wrócił do Polski w 1947 roku.
W 1967 roku Ryszard Terlecki zdał maturę w VIII LO im. St. Wyspiańskiego. W tym samym roku dostał się na studia historyczne na UJ. W marcu 1968 roku jako student I roku brał udział w demonstracjach studenckich i został zatrzymany przez Służbę Bezpieczeństwa. Po demonstracjach marcowych związał się z ruchem hipisów, który w tej fazie miał antyreżimowy charakter. W związku z demonstracjami hipisów, m.in. przeciwko interwencji w Czechosłowacji, kilkakrotnie zatrzymywany, w grudniu 1970 roku aresztowany.
W następnych latach związany z ruchem antykomunistycznej opozycji, m.in. jako współpracownik Komitetu Obrony Robotników. Współpracował z podziemnymi wydawnictwami.
Od 1977 roku pracował w Instytucie Historii Nauki i Oświaty PAN.
W 1979 roku kierował zespołem, który opracował i opublikował podziemną broszurę „Czego nie ma w podręcznikach”. Prowadził nielegalne wykłady i kursy dla studentów, nauczycieli, uczniów licealnych i robotników.
W okresie działania legalnej „Solidarności” brał udział w pracy Wszechnicy Związkowej oraz w kursach organizowanych dla nauczycieli i studentów.
W 1980 roku obronił pracę doktorską i zaczął wykładać najnowszą historię na Wydziale Filozoficznym oo. Jezuitów, przekształconym następnie w Wyższą Szkołę Filozoficzno-Pedagogiczną, a obecnie w Akademię Ignatianum, w której nadal prowadzi wykłady i seminaria. Przez jedną kadencję był prorektorem tej uczelni.
Po wprowadzeniu stanu wojennego wchodził w skład redakcji dwumiesięcznika „Arka”, brał udział w nielegalnej działalności oświatowej, m.in. w wykładach Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego (ChUR) w Mistrzejowicach oraz u oo. Karmelitów i u. św. Józefa w Podgórzu. Współpracował też z katolickimi tygodnikami
W 1990 roku należał do założycieli pierwszego niezależnego dziennika „Czas”.
Od 2001 roku należał do pierwszych pracowników Instytutu Pamięci Narodowej, w którym kierował Biurem Edukacji Publicznej, a po wyborze Janusza Kurtyki na prezesa IPN objął funkcję dyrektora oddziału IPN w Krakowie.
W 2006 roku jako kandydat Prawa i Sprawiedliwości startował w wyborach na prezydenta Krakowa.
Od 2007 roku poseł PiS.
Od 2010 roku członek Komitetu Politycznego PiS, od 2012 roku kieruje strukturami PiS w Krakowie.
W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymał 7913 głosów. W listopadzie 2015 wybrany na Przewodniczącego Klubu Parlamentarnego PiS. Na pierwszym posiedzeniu Sejmu VIII kadencji, wybrany na Wicemarszałka Sejmu.